www.20152018.fora.pl

Paweł

WAKE UP !

przecież plik z odpowiedziami ( i kolorami) jest w GALERII tego fORUM Wink

no chyba, ze Adam co chwila chce komus nowemu wysyłać maila ? .. Smile

Krzysiek35

można o pytania i odp na [link widoczny dla zalogowanych]

ewa7701

proszę też o odpowiedzi na
[link widoczny dla zalogowanych]

Kamilaaa

[link widoczny dla zalogowanych] również proszę o odpowiedzi Wink

domiisza

Hej

Ja też bardzo bym prosiła o wysłanie odpowiedzi Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Jagoda Lis

Halo halo! - odpowiedzi są w GALERII na tym forum.. :p

Natalia

ja tez bym poprosila [link widoczny dla zalogowanych] Smile

Monika Langiewicz

TAKIE PYTANIA BYŁY W TAMTYM ROKU, WIADOMO, ŻE NIE DA TYCH SAMYCH ALE MOŻNA SIĘ NA NICH SUGEROWAĆ, ŻE MOGĄ BYĆ PYTANIA PODOBNEJ FORMY. POZDRAWIAM

Monika Langiewicz

EGZAMIN BĘDZIE ZAMKNIĘTY, ALE DRUGA PRÓBA PODEJŚCIA DO EGZAMINU TO JUŻ PYTANIA OTWARTE.

LewnauPawel

Ja tez poprosze wersje z odpowiedziami [link widoczny dla zalogowanych]

Paweł

Jagoda Lis

Hasła z dzisiejszych wykładów (09.01.16r.) - jak coś żle t nie krzyczcie ;p :
1. heterogeniczne społeczeńsywo/kultura
2. homogeniczność kultury
3. kultury monolityczne
4. kultura pęknieta (alternatywne wzorce kulturowe)
5. subkultury
6. kontrkultura (np. hipisi - nalezą też do subkultury jakby ktoś miał watpliwości)
7. pacyfizm
8. WG Durkheima kultura musi:
- "się rozmnażać"
- stworzyć formy gospodarowania
- mieć swoje wierzenia/kulty religijne
- mieć swój język
--> są wytyczone pewne ramy, ale jest ogromna różnorodność
9. MURDOOK ( dwie reguły: zakaz kazirodztwa (między pokoleniami) oraz zakaz zabójstw -SWOICH ziomków)
10. DAVIS - zasada kazirodztwa go nie przekonała w tłumaczeniach Murdooka; uważa po prostu, że zaburza to relacje władzy
11. JENSEN - reguła wzajemności
12. Hipoteza tego samego pnia - wszyscy pochodzą z tego samego terenu, teoria rewolucji
13. Malinowski i Levi-stross --> archipelag Cula (system-wymiana). Tu obrazek zaleznosci wymiany plemion np łańcuszkami
14. Partykularyzm kultur
15. Asymilizacja kultur
16. Pluralizm kultur
17. Tygiel kultur
18. Etnocentryzm
19. Relatywizm kulturowy- nie można oceniac- nie da się- każdy ma swoje pojęcie
20. Arbitralna kultura - ta, w której się znajdujemy
21. System aksjonormatywny - ładunek powinności:
- normy - jak osiągnąć wartości i jak ne powinny wyglądać
- wartości- reguły nadrzędne- to do czego dążymy
22. Imperatyw kulturowy- reguły, które musimy przestrzegać:
- norma nakazu, zakazu
- towarzyszą mu sankcje negatywne (kary)
- nie ma mowy o nagrodzie
- np. ruch drogowy
23. reguły przyzwolenia:
- wolno albo można
24. Relatywizacja personalna (kogo dotyczy) oraz relatywizacja sytuacyjna może być wyrażana eksplikatem i implikatem (wynikająca z samej sytuacji)
25. Porządkowanie regł ze względu na role społeczne
26. Sztomka (role moga być interpretowane- można się w nich miescić ale można nadawać swoją specyfikę- np. dr house w zestawieniu z Patchem Adamsem; role trzeba czasem zaimprowizować; role regulują życie)
27. Zwyczaje
- najbardziej powszechny rodzaj reguł:
- nie mają twórców
- nie jest skodyfikowany
28. Reguły moralne:
- łatwiej wskazać twórcę
- o religijnej korotacji - przeważnie
- czasem racjonalny korowód (filozofia)
- podlega silnym sankcjom

Mam nadzieję, że komuś się do czegoś przyda Smile

Kamil

Posiada ktoś jakiekolwiek notatki z socjologii? W zamian oferuje notatki każde inne.

annihilating

Tak jak obiecałam ostatnio:

Wykład II – Kultura i struktura społeczeństwa
1. Kultura dostarcza jednostkom zbioru powszechnie podzielanych sposobów myślenia, które kierują naszym działaniem. Czyniąc to, kultura włącza nas w społeczeństwo, czyni je możliwym, ponieważ dostarcza ogólnych ram rozumienia. Tylko posługując się podobną perspektywą, możemy zintegrować się z innymi w sieci zachodzących interakcji (stosunków)
2. Normy są społecznymi zasadami, które określają co jest właściwym a co niewłaściwym zachowaniem w danej sytuacji. Normy dostarczają narzędzi, które pozwalają nam orientować się na innych ludzi. Normy są także pewnego rodzaju celami. Ujmujemy je jako cenne same w sobie, Zwyczaje, obyczaje, prawa są pewnego rodzaju normami. Podczas gdy normy są zasadami dziabania, wartości są szerszymi ideami, określającymi co jest godne pożądania, prawidłowe, dobre. Są to idee podzielane przez większość społeczeństwa. Wartości są bardzo ogólne i abstrakcyjne, więc bardzo trudno jest powiedzieć jak dany sposób zachowania wiąże się z daną normą lub nie. Jest tu możliwa daleko idąca interpretacja, lecz ludzie najogólniej wiedzą czy ich zachowanie służy danej wartości czy nie.
3. Symbole są działaniami lub przedmiotami, które są społecznie przyjęte, akceptowane jako znaczące coś szczególnego. Symbole mogą przyjmować wiele form, lecz język jest najważniejszym, najbardziej doniosłym zbiorem symboli. Język jest kamieniem węgielnym każdej kultury. Język jest narzędziem za pomocą którego ludzie porozumiewają się, komunikują sobie idee, informacje, postawy, uczucia. Język jest podstawowym narzędziem, za pomocą którego istoty ludzkie tworzą swoja kulturę, przekazują ją z pokolenia na pokolenie.
4. Uniwersum kulturowe oznacza wzory i aspekty życia, które obserwuje się we wszystkich społeczeństwach ludzkich. Powody istnienia tych uniwersalnych powszechników wynikają z tego, że ludzie stają wszędzie wobec podobnych problemów. Kultury oznaczają pewien skumulowany sposób radzenia sobie z tymi problemami, przekazywanymi z pokolenia na pokolenie. Przykładowo, obecność ceremonii pogrzebowych we wszystkich kulturach wynika z konieczności radzenia sobie ze śmiercią, żalem i lekiem.
5. To co stało się częścią kultury naszego społeczeństwa, staje się też naszą drugą skórą. Powoduje to, że mamy problemy by widzieć, odczuwać i oceniać wiele zjawisk w sposób odmienny niż ten, który przyswoiliśmy sobie poprzez naszą kulturę. Niezdolność do wyjścia poza naszą kulturę określa się jako etnocentryzm. Socjolog musi w badaniu naukowym dostrzegać ograniczenia etnocentryzmu, czyli skłonność do oceniania zachowań ludzi z innych kultur za pomocą standardów kultury własnej. Etnocentryzm powoduje, że przez pewien czas przebywając wśród obcych tak też jesteśmy przez nich oceniani, jako obcy.
6. Zróżnicowanie kultur nie jest obserwowane tylko gdy porównujemy dwa społeczeństwa. Może być obserwowane wewnątrz danego społeczeństwa, w formach tzw. subkultury (podkultury grupowe, środowiskowe, generacyjne, religijne, rasowe, etniczne, zawodowe). Czasami subkultura jest tak różna, że określa się ja jako kontrkultura czyli przeciw-kultura. Przykładem była subkultura dziecikwiatów (hippies) w latach 60tych w USA.
7. Społeczeństwa są w pewien sposób uporządkowane: stosunki społeczne między ludźmi (interakcje) układają się w pewne stałe wzory, często powtarzalne, tworzące pewne całości lub stałe wzory interakcji. W socjologii podkreśla się stałość interakcji związanych pozycją społeczną ludzi, ich rolami, instytucjami, w obrębie których ludzie działają.
8. Pozycja (status) oznacza szczególne miejsce, jakie zajmuje jednostka w społeczeństwie i interakcje w jakie wchodzi z racji zajmowania tego miejsca. Pewne pozycje zajmujemy z urodzenia, są to pozycje przypisane, np. pozycja kobiety, starca czy szlachcica. Inne pozycje to pozycje osiągane, które zdobywamy własnym staraniem, w tym współzawodnictwem z innymi np. pozycja nauczyciela, czy maklera giełdowego.
9. Każda pozycja wiąże się z pewnymi prawami i obowiązkami, oczekiwaniami innych wobec jednostki zajmującej daną pozycję. Zajmując pozycję odgrywamy pewną rolę społeczną. Dana pozycja społeczna może wymagać odgrywania kilku ról społecznych.
10. Pozycje i role społeczne są cegiełkami dla budowy bardziej złożonych struktur społecznych, w tym grup społecznych. Role wiążą bowiem ludzi wewnątrz większych skupień interakcji. Gdy relacje miedzy ludźmi stają się bardziej trwałe, określamy je jako podstawa ukształtowania się grup.
11. Instytucje są w rozumieniu socjologów instrumentami za pomocą których organizowane są, kierowane i egzekwowane lub wyłączane pewne ważne zadania związane z życiem społecznym ludzi. Każda instytucja jest wybudowana wokół standardowego rozwiązania pewnych problemów. Zazwyczaj instytucje rozwiązują kilka problemów. Przykładowo instytucja rodziny rozwiązuje problemy związane z potrzebą ekspresji emocjonalnej, reprodukcją, socjalizacją, realizacją celów ekonomicznych.
12. Społeczeństwo to bardzo złożony typ społecznej kultury. Członkowie danego społeczeństwa podzielają wspólne wartości i normy, posługują się wspólnym językiem. Wyróżnia się pewne typy społeczeństw: społeczeństwa łowieckie i zbierackie, społeczeństwa ogrodnicze, rolne, przemysłowe i post-przemysłowe. Inny używany podział polega na rozróżnieniu społeczeństw tradycyjnych i nowoczesnych.

Wykład III – Socjalizacja
1. socjalizacja jest procesem opartym na społecznych interakcjach (stosunkach wzajemnych), poprzez który ludzie nabywają zachowań ważnych dla skutecznego ich funkcjonowania w społeczeństwie. Gdyby nie było socjalizacji, kultura danego społeczeństwa nie byłaby przekazywana z pokolenia na pokolenie. W przypadku braku socjalizacji, społeczeństwo nie byłoby w stanie trwać poprzez pokolenia, Zarówno jednostki jak i społeczeństwo są wzajemnie uzależnione od socjalizacji.
2. Socjalizacja zachodzi pod warunkiem zaistnienia odpowiedniego genetycznego uposażenia i odpowiedniego środowiska. Organizm nie jest pasywnym obiektem zaprogramowanym tylko prze geny ani nie jest też ukształtowany tylko przez siły środowiska. Dziedziczność biologiczna i środowiskowa wzajemnie się warunkują i oddziałują na siebie nawzajem. Dynamiczna gra między jednostka i środowiskiem jest podstawą ludzkiej inteligencji, wiedzy i kultury.
3. Aby przystosować się do środowiska, jednostka ludzka musi być zdolna do komunikowania się. Komunikacja jest procesem przekazywania informacji, idei, postaw, stanów umysłu innym ludziom. Zawiera komunikaty werbalne i niewerbalne(poza- słowne) za pomocą których wysyłamy i otrzymujemy wiadomości.
4. Ludzie nie odpowiadają bardzo ściśle na bodźce płynące ze zmysłów, lecz nadają znaczenie tym bodźcom i kształtują swoje działania. Nasze środowisko symboliczne mediuje (pośredniczy) w reakcji na środowisko fizyczne, więc nie reagujemy bezpośrednio na bodźce lecz na definicję sytuacji. Definicja sytuacji jest interpretacją czy rozumieniem przykładanym przez nas do bezpośrednich warunków otoczenia, Nasze definicje wpływają na konstrukcję rzeczywistości, pewnego rodzaju szczególnego rodzaju wgląd. Thomas sformułował teorem: jeśli ludzie definiują sytuację jako realną, jest ona realna w swoich skutkach, tak jakby była prawdziwa. Przykładowo, jeśli uważamy, że ktoś nas krzywdzi, to konsekwencje tego dla nas są takie, jak gdyby rzeczywiście ktoś nas krzywdzi, pomimo, że nie ma to miejsca.
5. Posługujemy się nie tylko definicją sytuacji lecz także definicją samego siebie. Musimy odpowiedzieć sobie na pytanie: Kim ja jestem? Charls Horton Cooley twierdził, że nasza świadomość siebie samego wyrasta w pewnym społecznym kontekście. Ta uwaga znalazła wyraz w koncepcji jaźni odzwierciedlonej. Formowanie się jaźni odzwierciedlonej jest procesem w którym przyjmujemy w wyobraźni pogląd innych ludzi na nas. Proces ten występuje w trzech fazach. W pierwszej wyobrażamy sobie jak wypadamy w oczach innych. W drugiej wyobrażamy sobie jak inni oceniają nasz obraz. W trzeciej fazie rozwijamy pewnego rodzaju samo-wyobrażenie o sobie, takie jak duma, czy upokorzenie na podstawie percepcji naszej osoby w oczach innych.
6. Georg Herbert Mead opracował na podstawie idei Cooley’a pogląd, że jaźń powstaje w interakcji z innymi, w szczególności wtedy, gdy podejmujemy role innych w stosunku do siebie. W takiej interakcji przejmujemy rolę innych i odgrywamy rolę własną. Dzieci zwykle przechodzą przez trzy fazy rozwoju jaźni: w fazie zabawy, w fazie gry i w fazie „zgeneralizowanego” innego (uogólnionego).
7. Erving Goffman zauważył, że tylko poprzez kształtowanie wyobrażeń innych o nas możemy kontrolować czy przewidywać ich opinie o nas. Nazwał to zarządzaniem wrażeniem. Używamy w tym przypadku masek i dopuszczamy się strategicznych rewelacji o nas.
8. Socjalizacja jest procesem ciągłym, zachodzącym przez całe życie. Wszystkie społeczeństwa muszą sobie radzić z problemami socjalizacji w kolejnych fazach cyklu życia. Społeczeństwa przewidują odmienne aranżacje socjalizacji w poszczególnych fazach życiowych. Chociaż różnie mogą definiować dzieciństwo, zaczynają proces socjalizacji tak szybko, jak to tylko możliwe. Socjalizacja jest w pierwszych latach bardzo intensywna i zaskakuje, że rezultaty są tak szybko osiągane. Przykładowo odp. na zachowania innych i wywoływanie reakcji jest osiągana bardzo wcześnie.
9. W historycznie istniejących społeczeństwach młodość nie istniała jako faza życia, nie definiowano jej jako czegoś odrębnego. Chociaż ludzie zawsze przechodzili gwałtowne zmiany fizyczne i psychiczne związane z dojrzewaniem, często tez podejmowali role człowieka dorosłego w wieku 13 lat życia. Wg Erika Eriksona zasadniczym zadaniem młodości jest wybudowanie i potwierdzenie stabilnej identyfikacji, odpowiedzi na pytanie jaki jestem i kim jestem. Młodość nie musi być koniecznie burzliwym okresem. Znaczenie luki między generacjami jest przesadzone. Badania tego nie potwierdzają. Młodzież nie różni się od pokolenia rodziców i dziadków w fundamentalnych sprawach życiowych choć może różnić się upodobaniami związanymi z konsumpcja, rozrywką, wypoczynkiem.
10. Wczesna dojrzałość oznacza pokonywane problemu miłości i pracy. Idealnie byłoby, gdyby w tym okresie rozwinęła się zdolność do doświadczania zaufania, wsparcia u czułości w relacjach z innym człowiekiem. Problem pracy oznacza - idealnie- pozyskane podstaw dla rozwoju kariery. W tym okresie ludzie orientują się na pewnego rodzaju zegar społeczny, skonstruowany z norm, mówiących o tym kiedy powinniśmy skończyć szkolę/studia, założyć rodzinę, urodzić dziecko, pracować.
11. Średnia dojrzałość jest okresem do pewnego rodzaju mglistym. Dla mężczyzn z reguły najważniejsza jest praca, dla kobiet rodzina, choć nie jest to coraz częściej regułą. Kryzys wieku średniego jest związany z problemami tych sfer.
12. Późna dojrzałość jest kwestia społecznej definicji. Społeczeństwa definiując starość przydają jej różne znaczenie, (szacunek i godność lub nie). Najważniejszym wydarzeniem jest w okresie starość przejście na emeryturę, zakończenie aktywności zawodowej. Wielu socjologów definiowało negatywnie emeryturę, lecz to się zmienia. Obecnie przeważ pogląd, że gdy emeryt jest zdrowy i posiada właściwy poziom zabezpieczenia finansowego, jest osobą zadowoloną z bycia emerytem. Wielu starych ludzi doświadcza problemów związanych z utratą partnera życiowego. Oznacza to zmianę roli społecznej.
13. Diagnoza nieodwracalnej śmierci wymaga od jednostki nowej definicji siebie. Zależy to od pozycji społecznej, poglądów, środowiska, oceny dotychczasowego życia. Zmiany w technice medycznej i warunkach życiowych czynią obecnie okres umierania czymś zupełnie innym doświadczeniem niż było to dawniej. Umieranie obecnie jest bardziej zorganizowane, odpersonifikowane. Wyróżnia się kilka etapów umierania.
Wykład IV i V – Grupy społeczne i organizacje formalne
1. Grupa nie jest czymś namacalnym, czymś ze świata realnego Grupa jest raczej produktem definicji społecznej – zbiorem wspólnych idei. Jako takie właśnie grupy tworzą świat tworzonym wyobrażony. Mimo że obiektywnie nie istnieją, to istnieją w społecznej rzeczywistości i wywierają często rzeczywiste skutki. Jest to zgodne z tzw. teoremem Thomasa (socjolog amerykański), że to co wyobrażalne, nadaje ramy działania i w tym sensie jest prawdziwe.
2. Grupy pierwotne składają się z co najmniej trzech osób, które doświadczają w ścisłych, intymnych, spoistych kontaktów. Więzi ekspresyjne dominują w grupach pierwotnych, co odróżnia je od grup wtórnych. Grupy wtórne są złożone z też co najmniej osób, które wiążą kontakty bezosobowe, sporadyczne. Więzi są instrumentalne w takich grupach. Grupy pierwotne są podstawowe dla jednostek i społeczeństwa. Są kluczowe dla procesów socjalizacji: są miejscami zaspokojenia naszych osobistych potrzeb. Są też skutecznymi narzędziami kontroli społecznej.
3. Koncepcja grupy wewnętrznej i zewnętrznej pokazuje ważność granic – linii ostrzegającej nas, gdzie się kończą i gdzie zaczynają nasze stosunki z innymi ludźmi. Granice grupy wewnętrznej jest dla nas jak membrana, chroniąca nas przed napływem impulsów, które nie są akceptowane przez naszą grupę wewnętrzną. Chroni nas ona przed intruzami z zewnątrz, jednocześnie trzymając nas w obrębie grupy wewnętrznej.
4. Grupy odniesienia dostarczają modelu, którego używamy dla określenia naszych postaw, uczuć i zachowań. Nie zawsze jest grupa do której przynależymy. Myślimy o grupie odniesienia jako podstawie postrzegania świata, źródle psychologicznej identyfikacji. Grupa odniesienia odgrywa rolę normatywną i pozwala na porównywanie stanów rzeczywistych z pożądanymi w naszym zachowaniu, osiągnięciach, stylu życia.
5. Wielkość grupy jest jej ważną cechą, ponieważ wpływa na sposób komunikowania się w jej obrębie. Im mniejsza grupa, tym więcej możliwości kontaktowani się twarzą w twarz, dobrego poznania ludzi i ustalenia się ścisłych związków z nimi. Uczucia i wrażenia są w małych grupach częściej obecnie niż w dużych. Bardzo charakterystyczne są grupy złożone z trzech członków. Są to tzw. triady. W triadach jedna z osób może odgrywać role out-sidera, osoby która bywa wykluczona w wielu sytuacjach z relacji z i innymi w grupie, nie jest informowana i bywa wyśmiewana.
6. W grupach niektórzy członkowie posiadają więcej wpływów niż inni. Takie jednostki nazywamy liderami. Dwa typy liderów spotykamy w małych grupach : liderów zadaniowych i liderów społeczno - emocjonalnych, zorientowanych na podtrzymywanie więzi w grupie. Liderzy bardzo różnią się stylem wywierania wpływu. Jedni przewodzą w stylu autorytarnym, inni w stylu demokratycznym a jeszcze inni w stylu laissez – faire (unikającym, podkreślającym swobodę).
7. Gdy jednostki pracują w grupie, pracują mniej ciężko, niż gdyby pracowali indywidualnie. Zjawisko to nazywa się społecznym „wożeniem się”. Ludzie tak postępują, ponieważ uważają, że nie otrzymują swojej sprawiedliwej zapłaty za wysiłek włożony w realizację zadań grupy.
8. Jednostki mogą w grupie stać się ofiara grupowego myślenia. Członkowie grupy mogą podzielać iluzję wielkich możliwości, co prowadzi do nadmiernej pewności siebie i podejmowania ryzyka. Członkowie grupy oczekują postawy konformistycznej i stosują presję w stosunku do tych którzy wyrażają wątpliwości w stosunku do rozpatrywanego przez grypę sposobu postępowania.
9. Grupy wywierają presję na członków w kierunku ich konformizacji. Pomimo, że taka presja zmienia nasze zachowanie w grupie, bardzo często nie jesteśmy tego świadomi. Znane eksperyment Salomona Asha (psychologa społecznego) podlegają konformizacji nawet wtedy, gdy stanowisko grupy jest niezgodne z prawdą.
10. Dla zaspokojenia wielu ważnych potrzeb społeczeństwa tworzą sztuczne, specjalne grupy celowe. Nazywamy je organizacjami formalnymi. Ludzie wchodzą w takie grupy celowe z różnych powodów. Amitai Etzioni (socjolog amerykański) na tej podstawie sklasyfikował grupy celowe na dobrowolne stowarzyszenia ( przynależność oparta na wolnym wyborze), organizacje utylitarne( przynależność oparta na uzyskiwaniu korzyści materialnych) oraz organizacje koercyjne (oparte na przymusie członkostwa).
11. Tak długo jak organizacje są niewielkie, nie ma potrzeby, mogą one funkcjonować rozsądnie na podstawie kontaktów „twarzą w twarz”. Duża organizacja po to by osiągnąć swoje cele, musi ustanowić formalnie sposób działania i procedury administracyjne. Te warunki spełnia biurokracja, wzór organizacji formalnej o szczególnych cechach. W biurokracji występuje hierarchia stanowisk i ról, wyrażonych jasno w zasadach oraz procedury oparte na podziale funkcji i podziale władzy.
Wykład VI: Dewiacje i kontrola społeczna
1. We wszystkich społeczeństwach zachowania pewnych ludzi nie mieszczą się w zakresie określanym przez normy społeczne. Życie społeczne charakteryzuje się nie tylko konformizmem zachowań lecz także dewiacją. Dewiacja jest zachowaniem określanym przez istotną część społeczeństwa jako zachowania poza granicami tolerancji i takie, powinny być karane.
2. Dewiacja nie jest właściwością danego rodzaju zachowania. To pewne zachowania w ściśle określonych zachowaniach są definiowane jako dewiacje. W tym sensie dewiacją jest to co ludzie uważają za dewiację. Definicje te bardzo różnią się w zależności od czasu, miejsca i grupy społecznej. Najważniejsze pytanie dotyczące dewiacji brzmi: które grupy społeczne narzucają społeczeństwu swoje rozumienie dewiacji.
3. Porządek społeczny nakazuje ludziom trzymać się norm społecznych, zwyczajowych i obyczajowych. Bez rozumienia granic dopuszczalnych zachowań życie społeczne byłoby zaburzone: stosunki społeczne byłyby obarczone dużym stopniem nieprzewidywalności i pozbawione zrozumienia, o co w nich chodzi. Społeczeństwo jest wyposażone w mechanizmy zapewniające zachowania zgodne z podstawowymi normami. Są to mechanizmy kontroli społecznej. Kontrola społeczna oznacza metody i strategie regulowania zachowaniami. Istnieją trzy typy kontroli społecznej: a.) kontrola na skutek internalizacji (uwewnętrznienia, przyswojenia norm) normatywnych oczekiwań innych ludzi, b) uporządkowanie społecznych oczekiwań, c) użycie różnych formalnych i nieformalnych sankcji.
4. Społeczeństwa są zdolne do absorpcji (przyswojenia) pewnej liczby dewiacji bez szczególnych konsekwencji. Lecz dewiacje utrzymujące się i liczne są zagrożeniem dla porządku społecznego. Dewiacje osłabiają wole i motywację ludzi odgrywania swoich ról społecznych i stosowania się do norm danego społeczeństwa. W tym sensie dewiacje określa się jako dysfunkcjonalne dla systemu społecznego. Lecz dewiacje są także funkcjonalne (korzystne) dla systemu społecznego: wspierają solidarność społeczną wśród nie - dewiantów, czynią normy społeczne jaśniejszymi, wzmacniają poczucie przynależności grupowej, są katalizatorami zmian.
5. Istnieją trzy odmienne interpretacje powstawania dewiacji: strukturalnych nacisków, kulturowej transmisji i naznaczenia społecznego.
6. Koncepcja strukturalnych nacisków sformułowana najwyraźniej przez Roberta Mertona mówi, że dewiacje są wynikiem niezgodności celów, uważanych za wartościowe w danym społeczeństwie z narzędziami ich osiągania. Jest to sytuacja anomijna.
7. Hipoteza kulturowej transmisji wyjaśniająca dewiację koncentruje się na fakcie, że istnieją podobieństwa miedzy dewiantami, biorące się z podobieństwa wartości, technik, motywacji, idei wśród dewiantów. Biorą się one z tego, że ludzie przebywają w środowisku innych dewiantów.
8. Hipoteza naznaczenia mówi, że osoby, które nawet przypadkowo zostali zdefiniowani jako dewianci, są przez społeczeństwo popychani na ścieżkę „kariery” dewianta i zaczynają przystosowywać zachowania do tej roli.
9. Podejście do dewiacji od strony teorii konfliktowej zwraca uwagę, że to dominujące warstwy społeczne określają kto jest dewiantem i jakie zachowania są dewiacyjne. W systemie kapitalistycznym przestępcy to indywidualne osoby, natomiast przestępstwa wielkich korporacji nie są często określane jako takie.
10. Przestępstwo jest dewiacją określaną jako zabroniona z mocy prawa, pod rygorem sankcji. Sankcje prawne umożliwiają aresztowanie, uwiezienie, odebranie życia, własności, prawa stanowienia o sobie. Skazańcy są odpowiednio traktowani wewnątrz systemu sprawiedliwości, skomponowanego z instytucji policji, sądów, więzień i systemu resocjalizacji.
11. Istnieją różne formy przestępczości: zorganizowana, białych kołnierzyków czyli urzędnicza, bez ofiar, z użyciem przemocy, na mieniu.
12. Statystyki odnoszące się do przestępstw są mylące, ze względu na tzw. czarną liczbę przestępstw niezgłoszonych.
13. Style karania przestępstw: penalizacyjny (karanie), kompensacyjny (wyrównanie krzywd ofiary, negocjacyjny (negocjacje co do wysokości kary i odszkodowania, współpraca z wymiarem sprawiedliwości), terapeutyczny (przestępca jak osoba chora).
14. Przestępstwa w Polsce w latach 90- tych drastycznie wzrosły. Jest to typowe dla okresu wielkich przemian społecznych. Towarzyszy temu także gwałtowny wzrost poczucia zagrożeniem przestępczością, jednak w małych miastach i w środowiskach wiejskich to zjawisko jest dużo słabsze. Polskie społeczeństwo najcięższe przestępstwa chciałoby karać śmiercią, oraz oczekuje stanowienie bardziej represyjnego prawa w stosunku do przestępców.
Wykład: Rodzina
1. Rodzina jest grupą ludzi, żyjących razem w jednym gospodarstwie domowym. Są oni powiązani ze sobą poprzez pokrewieństwo, adopcję lub małżeństwo i współpracują ze sobą ekonomicznie. Rodzina jest także instytucją życia społecznego, ponieważ jest stałym wzorem zachowania, opartym na normach społecznych.
2. Rodziny są zorganizowane na różne sposoby, różnią się sposobami dziedziczenia dóbr materialnych, sposobami zamieszkiwania i sposobami sprawowania władzy wewnątrz rodziny. Związki społeczne pomiędzy dorosłymi kobietami i mężczyznami mogą być zorganizowane w rodzinie poprzez podkreślenie zarówno przez powinowactwo jak i pokrewieństwo. Rodzina nuklearna składa się z małżonków i ich potomstwa. W rodzinie poszerzonej najważniejsze są więzi pokrewieństwa a małżonkowie są marginalizowani, na peryferiach.
3. Fakt, że małżonkowie muszą być członkami dwóch różnych grup krewniaczych posiada kluczowe znaczenie dla funkcjonowania rodzin. Ciągłość i powodzenie rodziny w długim okresie czasu każdej grupy krewniaczej zależy od pozyskania małżonków z innych grup. Dlatego też grupy krewniacze kontrolują swoich krewniaków po zawarciu małżeństwa. Wszystkie społeczeństwa regulują kto może być kandydatem do małżeństwa. Stosunki między mężami żoną nie są dowolne lecz zachodzą wg 4 typów małżeństwa: monogamicznego, poligamicznego, poliandrycznego i grupowego.
4. Teoria funkcjonalistyczna podkreśla, ze społeczeństwo by przetrwać i działać, muszą zabezpieczyć wypełnianie pewnych funkcji, które podejmuje rodzina. Są to; reprodukcja, socjalizacja, opieka, emocjonalne wsparcie, przydzielane pozycji społecznej i regulacja zachowań seksualnych.
5. Miłość jest regulowana w społeczeństwie: pewne typy społeczeństw ją dopuszczają a nawet gloryfikują a inne jej zabraniają. Społeczeństwa kontrolują miłość na różne sposoby: poprzez małżeństwa aranżowane w dzieciństwie, izolowanie płci od siebie, ścisły nadzór nad parami, nacisk na odpowiedzialne rodzicielstwo.
6. W doborze małżeńskim odgrywają rolę różne czynniki: podobieństwo społeczne, podobna fizyczna atrakcyjność, komplementarne potrzeby. Teoria wymiany społecznej skupia się na wyjaśnieniu całościowym szczęśliwego doboru małżeńskiego i powodzenia w małżeństwie.
7. Większość dorosłych ludzi jest tak socjalizowanych, że pragnie zawarcia intymnego związku z innym człowiekiem. W Polsce istnieje nadal wysoka stopa zawierania małżeństw i niska stopa rozwodów.
Większe nasilenie rozwodów w miastach niż w środowisku wiejskim
Kohabitacja: związek partnerski bez aktu małżeństwa
8. Rodzina nuklearna, która nie jest doświadczona rozwodem, śmiercią, separacją, przechodzi przez typowe zmiany w czasie, które określa się jako cykl życia rodziny. Pojawienie się dzieci i ich wychowanie wyznaczają przejścia w tym cyklu i wywołują zmiany w rolach społecznych małżonków.
9. Wzrastająca liczba matek pracujący wyraziście zaznaczyła się w XX wieku. Obecnie nie docieka się czy jest źle czy dobrze, że matka pracuje. Bardziej ważnym pytaniem jest czy matka czerpie zadowolenie z tej sytuacji.
10. Przemoc w rodzinie jest faktem ukrywanym.

To jest taki skrypt tego co Pan od socjologii ogarnia co roku Smile

Miałam już z nim ten przedmiot i jest dokładnie to samo. Miałam test 15 pytań ale (niestety ;/ ) nie mam rozwiązań tej bazy 160 pytań. Natomiast on bazuje na książce Giddens Anthony - Socjologia także tam powinno być wszystko Smile

Jak odkopie swoje notatki to jeszcze wstawię Smile

Wiola

Maja

Czy z socjologii będzie test ABC?